Spis treści
- Związki Bolesława Prusa z Lublinem
- W tym kościele wziął ślub Bolesław Prus. To jedna z najstarszych świątyń w mieście
Związki Bolesława Prusa z Lublinem
Bolesław Prus, a tak właściwie Aleksander Głowacki, był jednym z najwybitniejszych polskich pisarzy i publicystów, który zasłynął między innymi takimi dziełami, jak: „Lalka”, „Faraon”, „Kamizelka” czy „Emancypantki”. Urodził się w Hrubieszowie w woj. lubelskim w 1847 r., zmarł w 1912 r. w Warszawie, a znaczna część jego życia była związana z Lubelszczyzną. Jako mały chłopiec został sierotą (jego matka zmarła, gdy miał trzy latka, a sześć lat później zmarł mu ojciec), a zaopiekowała się nim mieszkająca w Puławach babcia Marcjanna Trembińska.
Kiedy chłopiec rozpoczął naukę w szkole, zamieszkał u swojej ciotki – w domu Domiceli (siostry matki pisarza) i Klemensa Olszewskich, którzy mieszkali na ul. Olejnej na Starym Mieście w Lublinie. W późniejszych latach Bolesław Prus wziął udział w powstaniu styczniowym, za co w 1864 r. został aresztowany i przez kilka miesięcy przebywał w więzieniu na zamku lubelskim. Po ukończeniu lubelskiego gimnazjum, chciał kontynuować naukę w Warszawie. Wówczas, by się utrzymać, dorabiał sobie na różne sposoby, między innymi pisząc felietony.
Następnie przyjeżdżał do Lublina, a w latach 1874-1875 przebywał tu jako sprawozdawca prasowy „Kuriera Warszawskiego”. Praca w warszawskich gazetach przyniosła mu stabilizację finansową – wtedy przyszedł czas na założenie rodziny.
W tym kościele wziął ślub Bolesław Prus. To jedna z najstarszych świątyń w mieście
Autor „Lalki” ożenił się dokładnie 14 stycznia 1875 r. w kościele pw. Św. Ducha w Lublinie. Jego małżonką została Oktawia Trembińska, która była jego daleką kuzynką ze strony matki (para nie doczekała się jednak własnego potomstwa).
Kościół, w którym pisarz zawarł związek małżeński jest jedną z najstarszych świątyń znajdujących się w stolicy woj. lubelskiego. Została ufundowana przez lubelskich mieszczan i wybudowana jako kościół przyszpitalny na początku XV wieku, prawdopodobnie w miejscu wcześniejszego drewnianego kościółka. Wówczas znajdowała się poza murami miasta, przy trakcie biegnącym do Krakowa. Kościół pw. Św. Ducha znajduje się w ścisłym centrum Lublina – przy Krakowskim Przedmieściu 1, tuż obok ratusza (w kwartale zabudowy między ul. Krakowskie Przedmieście, Świętoduską, Bajkowskiego i Lubartowską).
W XVI i XVII w. świątynię dotknęły pożary (w 1575, 1602 r.), po których została odbudowana i zyskała cechy renesansu lubelskiego.
„W drugiej połowie XVII w. rozebrano zabudowania szpitalne i w ich miejsce postawiono klasztor dla karmelitów bosych, którzy właśnie przybyli do Lublina. Kościół otrzymał wezwanie Matki Bożej Szkaplerznej” – czytamy na lublin.eu.
Ze świątynią wiąże się też „cud” z 1642 r., kiedy to uczniowi szkoły jezuickiej Jakubowi Leńczowskiemu miały ukazać się krwawe łzy na obrazie Matki Boskiej z Dzieciątkiem, który dziś znajduje się przy ołtarzu głównym (kult tego dzieła oraz Matki Bożej Dobrej Rady cały czas trwa).
W 1733 r. po raz kolejny kościół został strawiony przez ogień, a następnie odbudowany w częściowo barokowym stylu.
Podczas bombardowania Lublina w 1939 r. kula samolotowa uszkodziła znajdujący się w kościele wizerunek Maryi. Po zakończeniu II wojny światowej świątynia przeszła remont elewacji, a w 1967 r. kościół pw. Św. Ducha został wpisany do rejestru zabytków.
Rozwiąż także nasz quiz: Kartkówka z „Lalki”. Ile pamiętasz z treści lektury? Quiz literacki
