Spis treści
Kościół pw. Nawrócenia św. Pawła
Ulica Dolna Panny Marii rozpoczyna się przy kościele pw. Nawrócenia św. Pawła, który jest zlokalizowany na południe od obecnego placu Wolności (dawny plac Bernardyński). Jak możemy przeczytać na stronie internetowej Teatru NN, dawny zespół klasztorny bernardynów został założony w 1459 roku.
- Budowę kościoła ukończono do 1497 roku, następnie wzniesiono klasztor, a około 1519 roku cały zespół budynków otoczono murem. Według legendy dokończenie budowy kościoła było możliwe dzięki anonimowemu darczyńcy, który przekazał na rzecz zakonników skrzynię złota, na wozie zaprzężonym w dwa woły. W 1569 roku kościół bernardynów odegrał znaczącą rolę w czasie zawarcia Unii Lubelskiej – informuje Teatr NN.
Świątynia nie była oszczędzona przez pożar Lublina w 1557 roku. Kościół ucierpiał w kolejnym pożarze, tym razem w 1602. Od 1884 roku do dziś przy kościele św. Pawła działa parafia.
Dobrodziejami byli Sobiescy, Potoccy i Zamoyscy
Jak możemy przeczytać na stronie parafii, dobrodziejami klasztoru Bernardynów w Lublinie od XV wieku, byli m.in. Sobiescy, Potoccy i Zamoyscy.
- Przy klasztorze istniała biblioteka, działały bractwa: św. Anny, św. Franciszka z Asyżu, św. Antoniego, Niepokalanego Poczęcia NMP, św. Tekli, Męki Pańskiej, św. Iwona – informuje Teatr NN.
Co warto podkreślić, przebudowa Kościoła i klasztoru była autorstwem muratorów: Rudolfa Negroniego i Jakuba Balina w pierwszej połowie XVII wieku. A ta z kolei, wywarła decydujący wpływ na kształtowanie się lubelskiego renesansu.
- Świątynia stała się wzorcem powielanym w kolejnych realizacjach na terenie miasta i regionu. klepienie kościoła pokryto sztukateriami – dekoracją plastyczną w postaci listew i figur geometrycznych uzupełnianych dodatkowymi motywami w formie rozetek, serc i gwiazd. Po wschodniej stronie świątyni zachował się charakterystyczny szczyt pokryty ornamentem okuciowym, pochodzącym ze sztuki niderlandzkiej – czytamy na stronie urzędu miasta.
