Spis treści
- Lubelskie Tatary są jedną z najstarszych dzielnic Lublina
- Skąd wzięła się nazwa Tatary? Historia dzielnicy w skrócie
Lubelskie Tatary są jedną z najstarszych dzielnic Lublina
Lublin podzielony jest na 27 dzielnic. Jedną z najstarszych z nich są Tatary, zlokalizowane we wschodniej części miasta. Według danych opublikowanych przez Wydział Spraw Administracyjnych Urzędu Miasta Lublin, obecnie teren ten zamieszkuje 10 094 osób zameldowanych na stałe (według stanu na 31 grudnia 2024 r.).
Wśród najważniejszych ulic wchodzących w skład tej dzielnicy należy wymienić między innymi ul. Hutniczą, Gospodarczą, Mełgiewską, Turystyczną czy Kresową. Dzielnica słynie przede wszystkim ze spełniania funkcji handlowych i przemysłowo-składowych oraz z licznych terenów zielonych.
Skąd wzięła się nazwa Tatary? Historia dzielnicy w skrócie
Osiedle Tatary zyskało status dzielnicy Lublina na mocy uchwały Rady Miasta z 23 lutego 2006 r., jednak historia tych terenów sięga czasów średniowiecznych.
„Nazwa „Tatary” pojawiła się w źródłach pisanych po raz pierwszy w 1461 roku. Legenda wiąże nazwę z istnieniem w tym miejscu tatarskiego obozu w czasie najazdu na Lublin w 1341 r. lub z bitwą stoczoną przez Kazimierza Wielkiego z Tatarami” – czytamy na stronie lublin.eu.
Fakt, że na tym terenie łączą się trzy rzeki, czyli Bystrzyca, Czechówka i Czerniejówka, sprawił, że miejsce to stanowiło świetne warunki do lokowania młynów wodnych, a pierwszy przywilej dotyczący młyna-papierni został wydany w 1532 r. przez Zygmunta I.
„W XIX w. wieś stanowiła własność prywatną. Dobra należały m.in. do gen. Adama Ożarowskiego. Ich zarządcą był Emanuel Graf. W 1860 r. zadłużony majątek wystawiono na licytację. Ostatnim właścicielem majątku był Kazimierz Graf” – czytamy w dalszej historii dzielnicy na stronie miasta.
Folwark Tatary wraz z należącymi do niego wsiami i łąkami został włączony w granice administracyjne Lublina w 1916 r. Rozwój tego obszaru rozpoczął się pod koniec XIX wieku, kiedy to wybudowano pierwszą w woj. lubelskim cementownię Firlej przy ul. Łęczyńskiej, fabrykę wyrobów betonowych oraz – już w wieku XX – fabrykę „Eternit”. Następnie w dwudziestoleciu międzywojennym kontynuowano dynamiczną działalność na tym obszarze. Powstała wówczas rzeźnia miejska, a w drugiej połowie lat 30. rozpoczęto budowę fabryki samochodów.
W trakcie II wojny światowej z rampy kolejowej z terenu rzeźni organizowano transporty Żydów do obozu zagłady w Bełżcu, a w okolicach ul. Łęczyńskiej doszło do rozstrzelania ponad setki dzieci z ochronki żydowskiej zlokalizowanej przy ul. Grodzkiej.
Po zakończeniu wojny, na Tatarach zlokalizowane zostały natomiast największe inwestycje przemysłowe w mieście. To właśnie na ich terenie powstała m.in. Fabryka Samochodów Ciężarowych (1951 r.), a rzeźnia została przekształcona w zakłady mięsne.
Zobacz także galerię zdjęć: W XX wieku to miejsce tętniło życiem. Jak wygląda teren po dawnej Fabryce Samochodów Ciężarowych na Tatarach?
„W latach 1950–1972 wzniesiono dwa osiedla mieszkaniowe: ZOR Tatary oraz Motor. Na skutek transformacji ustrojowej większość umieszczonych na Tatarach zakładów przemysłowych przestała istnieć lub zmieniła swój profil produkcji” – czytamy na lublin.eu.
Obecnie powierzchnia dzielnicy Tatary zajmuje około 3 km2.
