„Lalka” to powieść Bolesława Prusa (pod tym pseudonimem pisał Aleksander Głowacki, pochodzący zresztą z Lubelszczyzny i przez lata wracający tu do Nałęczowa). Ukazywała się w odcinkach w latach 1887-1889 w „Kurierze Codziennym”. Na pierwsze wydanie książkowe nie musiała jednak długo czekać, bo nastąpiło to w 1890 r. w wydawnictwie Gebethner i Wolff.
Prus może nawet bardziej niż literatem był dziennikarzem i publicystą. I właśnie lektura jednego z artykułów w „Gazecie Polskiej” sprawiła, że postanowił napisać powieść, której trzon będzie stanowiła prawdziwa historia - proces o kradzież lalki. Doszło do niego w Wiedniu przed 9 lutego 1887 r., a już 28 września tego samego roku opublikowano pierwszy odcinek zainspirowanej nim historii. Prusowi chodziło jednak po głowie, żeby zatytułować ją „Trzy pokolenia”, bo „może nawet byłaby lepiej rozumiana z takiem nazwiskiem” z uwagi na to, że tytułowa lalka jako przedmiot zajmuje mało miejsca w liczącej (w zależności od wydania) nawet 900 stron powieści.
Dziś nie będziemy was jednak pytać o interpretacje, konteksty historyczne i kulturowe, a nawet o postulaty oświeceniowe w „Lalce”. Będziemy was pytać o treść. Powodzenia!
Polecany artykuł:
