Jonasz Kofta urodził się w 1942 r. w wołyńskim Mizoczu. Na świat przyszedł jako Jonasz Kaftal. Jego rodzice zajmowali się pracą umysłową – ojciec Mieczysław był redaktorem naczelnym Radia Katowice, a mama Maria Jaremczuk wykładała germanistykę na uniwersytetach.
Młody Jonasz ukończył liceum plastyczne i próbował swoich sił w rekrutacji na studia architektoniczne. Nie udało mu się jednak na nie dostać. Przez kilka miesięcy uczył się więc na Wydziale Inżynierii Budowlanej Politechniki Warszawskiej, ale ponieważ to go nie pociągało, podjął studia na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP, z których po kilku latach został wykreślony. Poza talentem w sztukach plastycznych przejawiał też zdolności literackie i kabaretowe i to właśnie one przyniosły mu sławę.
W 1962 r., mając 20 lat, założył kabaret Centralnego Klubu Studentów Warszawy „Hybrydy”, w którym działał z Adamem Kreczmarem i Janem Pietrzakiem. Następnie współpracował z Teatrem Syrena i w kabarecie Pod Egidą. Literacko zadebiutował fraszkami w tygodniku „Szpilki” w 1966 r.
Poezję Kofty najlepiej znamy jednak z jego wykonań muzycznych, ale trzeba wspomnieć, że nie wszystkie wykonał sam.
Jonasz Kofta zmarł przez powikłania po zakrztuszeniu się podczas posiłku. Wcześniej chorował na raka, którego udało mu się wyleczyć. Zmagał się też z alkoholizmem – na pierwszy odwyk trafił w wieku 18 lat.
Jego ciało spoczywa na warszawskich Powązkach.
