Archeolodzy na placu budowy w Lublinie odkryli pozostałości fundamentów i piwnic budynku z XVIII wieku. ZDJĘCIA

Spis treści

1. Pozostałości budynku z XVIII wieku
2. Co powstanie na placu budowy przy ulicy Siennej w Lublinie?

O wynikach prac archeologicznych poinformował w środę (21 sierpnia) wojewódzki konserwator zabytków w Lublinie Dariusz Kopciowski. Jak podał, prawdopodobnie w pierwszej dekadzie XX w. na działce przy ul. Siennej 23 rozebrano parterowy dom o konstrukcji murowanej i dwuspadowym dachu.

"Była to budowla o czterech pomieszczeniach. Pierwotna bryła wykonana z kamienia wapiennego była jednotraktowa i dwudzielna, miała ceglaną piwnicę w części zachodniej" – stwierdził Kopciowski. Dodał, że pod ziemią zachowała się klatka schodowa z murowanymi stopniami.

"Piwnica pierwotnie posiadała sklepienie kolebkowe o wysokości 1,90 m, wykonane z cegieł palcowanych uformowanych w XVIII stuleciu. W ścianie północnej, w linii fundamentu, widoczny jest łuk jarzmowy, z zasypaną dalszą przestrzenią. Prawdopodobnie w tym miejscu znajdował się otwór o funkcji wentylacyjnej i zsypowej" – przekazał. W ścianie wschodniej natomiast budowniczowie usytuowali przejście prowadzące do kolejnej piwnicy.

Konserwator przypuszcza, że najpierw powstał budynek, a piwnice wykopano później. Ich podłoga została wykonana z cegieł i kamieni wapiennych pokrytych cienką warstwą wylewki betonowej. Strop był zerwany, ale zachowały się ślady wskazujące, że wykonano go w pierwszej połowie XX w.

Pozostałości budynku z XVIII wieku

"Budynek, którego powstanie można wstępnie datować na XVIII w., został rozbudowany od strony wschodniej o pomieszczenia parterowe nieposiadające podpiwniczenia" – poinformował.

Według konserwatora budynek był wielokrotnie rozbudowywany i przebudowywany. Świadczy o tym jego konstrukcja i użyte materiały: kamień wapienny, cegły palcowe i cegły z sygnaturami "M W", "R N" i "Lemszczyzna". Cegły z literami "R N" wytwarzano w cegielni Romualda Nowakowskiego na Lemszczyźnie w dzisiejszym śródmieściu Lublina w latach 1903-1908, "M W" - Mendla Weitrauba funkcjonującej w latach 1826-1847.

Archeolodzy natrafili także na inne zabytki, m.in. plomby tekstylne nowożytne, kafle piecowe, ceramikę oraz odpad poprodukcyjny po odlewaniu kul ołowianych do ręcznej broni palnej. Znaleziono monety z XV-XX w., głównie szelągi koronne i litewskie z lat 1659-1666 wybite za króla Jana Kazimierza i XV-wieczny denar Władysława Warneńczyka.

ZOBACZ TAKŻE: Deszczowy koncert Karoliny Trybały na Lubliner Festival 2024

Co powstanie na placu budowy przy ulicy Siennej w Lublinie?

Miejski konserwator zabytków Hubert Mącik powiedział PAP, że na posesji powstanie dwukondygnacyjny budynek z poddaszem użytkowym, który ma stanowić "kontynuację historycznej zabudowy". "Ul. Sienna była jedną z dróg prowadzących w kierunku wschodnim do Kalinowszczyzny i dalej do Lwowa. Głównym traktem była obecna ul. Kalinowszczyzna, dlatego tam powstały dwa XVII-wieczne kościoły" – powiedział Mącik.

Na przełomie XVIII i XIX w. wzdłuż pierzei południowej ul. Siennej stały domy i szpital żydowski. Po drugiej stronie drogi znajduje się XVI-wieczny kirkut, jeden z najstarszych cmentarzy żydowskich w Polsce.

Żydzi w Lublinie osiedlali się już w XIV w. Przed II wojną światową społeczność żydowska miasta liczyła ok. 43 tys. osób i stanowiła jedną trzecią mieszkańców. Dzielnica żydowska rozciągała się wokół lubelskiego zamku. W czasie wojny hitlerowcy utworzyli tu getto, jego mieszkańców w 1942 r. wywieziono głównie do niemieckiego obozu zagłady w Bełżcu, gdzie zostali zamordowani. Dzielnicę żydowską hitlerowcy wyburzyli.