Spis treści
- Ta gra może zaskoczyć
- Cel gry
- Współpraca czy rywalizacja?
- Goni was… Księżyc!
- Kto wygrywa?
- Mocne strony gry...
- … i słabsze jej strony
Ta gra może zaskoczyć
Cieszę się, że projektanci gier planszowych nadal potrafią nas zaskakiwać. Pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy po rozłożeniu na stole Świetlnych Detektywów jest specjalny, czarny materiał, z którego wykonane są plansze graczy. W połączeniu z „latarką” (na końcu której znajduje się biały okrąg, rozświetlający nam fragment planszy) tworzy to całkiem niezły „efekt wow”. I to nie tylko u mojej 3,5-letniej córki, ale i u mojej żony ;)
i
Cel gry
No dobrze, ale na czym to w ogóle polega? Jak wspomniałem na początku – na poszukiwaniu. Postaci lub przedmiotów – zależy od karty, którą wylosujemy w danej rundzie oraz od poziomu trudności, który wybierzemy. Dla młodszych zawodników są karty z „serduszkami” (postacie nieco łatwiejsze do odnalezienia) oraz pozostałe (które mogą już sprawić problem nawet starszym graczom). Każdy z graczy ma swoją własną planszę (każda jest inna!), pokrytą czarną folią. Przy pomocy „latarek”, rozświetlamy niewielki fragment planszy i staramy się odnaleźć jak najwięcej ludzi przebranych za hot-dogi, jednorożców, albo mumie.
i
Współpraca czy rywalizacja?
Warto jednak podkreślić, że gra domyślnie nie jest nastawiona na rywalizację między graczami. Wprost przeciwnie! To kooperacja – wszyscy starają się sobie pomagać, bo gracze albo razem odniosą sukces, albo wszyscy razem przegrają. Mimo wszystko, jeśli wszyscy się na to zgodzą, do gry można wprowadzić element rywalizacyjny.
i
Kolejnym ciekawym elementem jest klepsydra, odliczająca czas, który mamy na poszukiwania osób lub przedmiotów. I uwierzcie mi, tego czasu wcale nie jest dużo, nawet jak dla dorosłego gracza!
Jest także kostka, która określi, o ile pól przemieści się Księżyc (o którym wspomnę za chwilę), lub czy podczas kolejnej rundy będziemy musieli posłużyć się rozładowanymi latarkami z mniejszą średnicą białego okręgu!
i
Gdy minie czas, każdy z graczy – na swojej własnej obrotowej tarczy – w tajemnicy przed innymi zaznacza, ile osób / przedmiotów udało mu się znaleźć lub (jeśli myśli, że poszukiwania poszły mu kiepsko) ile takich obiektów może być łącznie na planszy.
i
Goni was… Księżyc!
W zależności od tego, czy mu się uda, poruszy się o więcej pól na torze, po którym graczy goni… Księżyc.
i
W tym momencie warto wspomnieć, że gra Świetlni Detektywi posiada (szczątkową, ale zawsze jakąś) fabułę. Otóż gracze wcielają się w tytułowych Detektywów. Z nosami przyklejonymi do okien obserwują wieczorny Festiwal Przebierańców. Detektywi postanawiają poszukać różnych, dziwnie przebranych ludzi. Przyglądający się tym poszukiwaniom Księżyc zamierza jednak przerwać zabawę i zagonić dzieci… to znaczy graczy – do łóżek. Bo przecież trzeba już iść spać…
i
Kto wygrywa?
Tę ucieczkę przed księżycem obrazuje tor, na którym ustawiamy figurki zarówno graczy, jak i księżyca. Jeśli ten ostatni dogoni albo przegoni jednego z graczy, cała grupa przegrywa. Dlatego trzeba sobie pomagać! Można w tym celu wykorzystywać znaczniki przyspieszenia, albo też… najlepszy z graczy może się poświęcić, cofając się o jedno pole, aby ten najsłabszy – mógł o jedno pole ruszyć się do przodu.
Rozgrywka kończy się zwycięstwem wszystkich po pięciu rundach poszukiwań lub porażką, gdy Księżyc dogoni jednego z graczy, a ci nie mają już możliwości udzielenia pomocy „najsłabszemu ogniwu”.
i
Mocne strony gry...
Co jeszcze pozytywnie zaskoczyło mnie w tej grze? Zasiąść do niej może nawet 5 osób. Jestem też pełen podziwu dla twórców grafik. Okazuje się bowiem, że na każdej z 5 plansz, znajduje się taka sama liczba wszystkich dostępnych na kartach osób / przedmiotów, których należy szukać. Z pewnością wymagało to niezłego rozplanowania wszystkich plansz!
Istnieje też kilka sposobów na to, żeby ułatwić albo wręcz utrudnić sobie rozgrywkę. Potrzebujecie więcej czasu na poszukiwania? Proszę bardzo, dwa obroty klepsydry zamiast jednej. Chcecie mieć nieco trudniejsze zadanie? Sprawcie, żeby księżyc jeszcze szybciej was gonił!
Ciekawostką jest też plakat, którego nie używa się w trakcie gdy, ale który zawiera w sobie wszystkie 5 plansz. To dopiero mnóstwo postaci i przedmiotów obok siebie!
i
Gra nie powinna się nam szybko znudzić, bo mamy w niej aż 60 kart z różnymi obiektami do znalezienia. Co więcej, jak wspomniałem wyżej, karty podzielone są na te łatwiejsze i trudniejsze.
i
… i słabsze jej strony
Jeśli chodzi o rzeczy, do których bym się przyczepił – to przezroczystość ciemnej folii, która pokrywa wszystkie 5 plansz graczy. Pozostawia ona nieco do życzenia, bo jak widać na zdjęciach, grając w jasnym pomieszczeniu lub z mocnym, sztucznym światłem, i tak możemy zobaczyć całą planszę. Dlatego nawet w instrukcji do gry znajdziemy poradę, aby w Świetlnych Detektywów grać w nieco ciemniejszym pomieszczeniu, z przygaszonym światłem lub zaciągniętymi roletami, aby nie psuć sobie zabawy.
i
Jeśli zdecydujecie się na zakup gry dla waszej rodziny – to odsyłam na stronę wydawnictwa.
Dziękuję Wydawnictwu Nasza Księgarnia za bezpłatne przekazanie egzemplarza recenzenckiego. Wydawnictwo nie miało żadnego wpływu na kształt powyższej recenzji.
Zobacz także naszą galerię zdjęć: Gra planszowa Świetlni Detektywi
